Ja, volgend jaar gaan er meer foto's zijn, was het laatste van 2018.
Het is nu 2020 en je hebt er sindsdien misschien niet op gelet maar er was helemaal geen nieuwe activiteit op deze blog in het jaar van de Heer 2019 na Christus.
Nog steeds onafhankelijk van de lezers, wanneer jij of andere mensen toen eventueel de berichten lazen, ligt de naduk op het feit dat er sindsdien geen foto's meer bij geplaatst werden terwijl de auteur beloofde dat het ieder jaar de moeite zou zijn; voor de lezer interessant zou zijn, de blog opnieuw te gaan bezoeken.

Welnu, het niet onderhouden van de blog hoeft geen excuus toegewezen te krijgen, thans het definiëren van "er" gaan meer foto's zijn, niet specifiek duidelijk uit de context af te leiden was, waar precies deze zich al dan niet in de toekomst 'er' ergens zich digitaal zouden gaan bevinden. Volledig afhankelijk van de moeite die je als auteur er aan geeft, onder of in de omstandigheden van volkomen individueel, behoudens via en met het medium zoals online, trachtend een breed scala van publiek voortdurend te bereiken, thans zonder invloedsferen van wederzijdse verplichtingen,  leidt het plaatsen van berichten (al dan niet met belofte's over toekomstige inhoud zoals kunst, foto's of meer) automatisch tot stigmatiseringen allerlei op het vlak van inspanning met verloocheningen als luilak of onbekwaam, op momenten dat je er niet meer aan wil denken waar en wanneer deze pagina zich nu telkens ergens laadt, op welke manier, of dat gewoon niet zo interessant is om te weten omwille van de potentiële hoeveelheid kandidaat lezers. De techniek die achter sommige schermen schuilt mag niet vergeleken worden met elkaar omwille van verschillende data van productie en vormen van onderhoud, daar kan je zonder veel details overigens naar gissen of als auteur zich volledig van vergewissen.

Nee, niet onderhouden noch kijken naar of moeite doen van nieuwe berichten plaatsen op de blog kan met geen enkel excuus goedgepraat worden, behalve een zogenaamde bijkomende kustgreep van trachten te verduidelijken dat wat er toen bedoeld werd, de lezer het naar de meest logische waarschijnlijkheid niet correct geïnterpreteerd heeft of er niet aan dacht dat de betekenis helemaal anders was dan wat erbij gedacht was. Dit betekent inderdaad dat als je het bericht, ondertussen voorgaand maar toen het meest recent, las in 2019 en zich ervan vergewist dat je de activiteit van de blog niet alleen om de auteur maar ook de lezers en hun scherm kadert, je dan nog een jaar respijt hebt om de betekenis te interpreteren die op dat moment verschijnt en de termijn ervan (omwille van het verschil in tijd tussen creatie en ontvangst ervan) verplaatst naar de toekomst zodat de afwachting op de volgende tekst of fotoreeks mogelijks nog een jaar langer in gedachten beschikbaar blijft. Let wel: mogelijks, want daarna heeft het helemaal geen zin meer om zonder vernieuwing voor de dag te komen als eerder sprake van was dat er nog wat zou volgen. Zo kan je weer eens tellen hoelang een jaar duurt en vanaf welk moment je dat begint te berekenen, zoals bij grootboeken of de pre-eco-ref vaak ook nog nodig kan blijken. Desondanks is het beter of minstens meer interessant van de belofte's op de kunst waar te maken en geen zorgwekkende leegte te creëren, met niets doen verandert er op termijn soms ook iets.

Het vraagt moeite en spontane vaardigheid om telkens wanneer je wil de tijd te vinden om teksten te schrijven, bewerken, verbeteren en er nog een publicatie van te maken ook.
Omdat ieder artikel, ongeacht de grootte al was het maar omwille van de titel, het bestaan ervan en de mogelijkheid voor ieder individu om het te lezen, ten opzichte van de maatschappij een onzekere vorm van schuldlast creëert. Met vorige zin bedoel ik dat je als auteur van teksten, willekeurig en onafhankelijk van deze blog zodanig dat het voor iedere schrijver geldt, altijd een stukje tijd van de lezer vraagt om aan de persoon jouw bericht over te brengen en een stukje moeite vraagt om het nog te begrijpen en de betekenis van de inhoud te verstaan ook. Als auteur weet je bovendien niets over het medium, de plaats tijd en locatie (behalve soms achteraf van zien of horen zeggen) van de lezers. Vandaar ook dat het eenvoudiger werkt in de moedertaal, maar soms klinkt het gewoon beter in andere talen zoals het Engels.

Zo is er een zanger die verkondigt: "If guild didn't excist, I would be much better off as a person". In het Nederlands bedoelt hij: Als schulden in het algemeen niet zouden bestaan, dan zou ik als persoon er veel beter aan toe zijn in het dagelijks leven. Je merkt dat je bij de vertaling spontaan er al dingen bij begint te zeggen, er een langere zin van maakt om er dezelfde betekenis aan te geven, mogelijks hebben wij met het Algemeen Beschaafd Nederlands gewoon meer rijkelijke vartatie aan mogelijke zinsconstructie's en spreuken in de taal in het algemeen, zonder de bedoeling van de oorspronkelijke betekenis omwille van een vertaling te wijzigen.

Concreet betekent dit dat zelfs de meest gewaardeerde kunstenaars, onafhankelijk van naambekendheid, vaak keuze's moeten maken om de inhoud van werken (of wat is de naam voor kunst-werken) nog eens zelf te bespreken of erbij te laten verkondigen via kanalen zoals diverse medium's waarin tekst, al dan niet in 1 taal, bij afbeeldingen of rechtstreeks in de praktijk bij het werk geplaatst worden, en hoe dat overkomt zoals gesproken met geluid of visueel met letters. Heel keurig en precies, berekend en afgemeten, gekadreerd en met het juiste lettertype kan zo de omschrijving van een tekst veel en vaak wanneer het wil worden gelezen en zo tegelijkertijd bereikt bij of naast het kunstobject. Hetzelfde geldt voor luisteren naar een opgenomen stem van tekst. Je hebt inspiratie om namen aan werken te geven en rechtstreeks ernaast direct zichtbaar te maken dan wel in een folder of elders zoals online, onrechtstreeks maar minstens even direct beschikbaar te houden als een tekst op een stuk papier. Met de spraak is er vaker onduidelijkheid dan schrift, in folder bereik je meer duidelijkheid dan mondeling, bovendien als de bespreking met tekst op dezelfde drager als het kunstwerk erbij geprint wordt, dan wel eveneens online schriftelijk voorgesteld wordt digitaal, dan is het steeds aan de auteur om tekst en afbeelding op de gewenste manier te verenigen. De tekst van een artikel is een kunstwerk op zich.

Onder verschillende omstandigheden zijn lezer en auteur in staat om apart van elkaar hetzelfde van gedacht samen te lezen, als deel van de wereld, ter vervolmaking van de eigen geest en van de tekst die je leest, met de gedachte van zichzelf op dat moment, tracht jezelf waar te nemen en besef dat iedereen ergens op een moment aan een scherm gekluisterd zit en hetgeen geschreven staat zo zit te lezen en op te nemen, dat er hetzelfde deel van de tekst maar op een ander moment overgedragen wordt, en vergelijk dit met andere teksten dan beseffen wij dat wij allemaal 1 en dezelfde soort zijn die ergens op andere momenten hetzelfde doen. Wanneer niet het individu en de drang naar macht of geld van primordiaal belang zijn, als wij beseffen dat geven en nemen van kennis schriftelijk maar ook besproken en digitaal verkondigd of mondeling overbrengen betekent om op een ander moment gelijk te zijn, dan wil het feit dat de auteur aan de toekomst denkt (welke lezer en hoe deze ervoor zit) en het medium vervolledigt naar de ontvanger die op dat moment aan de auteur denkt (richting het verleden, hoe waar wanneer waarom geschreven). Het vervolledigen van de tekst zowel als auteur met het schrijven als de lezer met het lezen, is voor ieder individu een moment van vreugde. We realiseren nu het slot van dit bericht en richten in stilte een moment van toewijding aan dank voor alles van kunst, leven, in het algemeen bestaan en gelukkig zijn.

Hartelijk dank
Matthias

Het is belangrijk om van diverse mysterieuze onduidelijkheden, waarvan er bijzonder veel verschillende perspectieven kunnen bestaan doch de oorsprong telkens mogelijks onvindbaar kan zijn, de toekomstgerichte plaats ervan volgens het eigen standpunt duidelijk maken, met in het bijzonder de nadruk op de onwetendheid betreffende andere visie's of perspectieven waarvan de spacetime vanaf de eigen visie onduidelijk blijft. Als gevolg van het voorlaatst vermelde bericht van mijn als auteur bericht van 2 maand geleden op eigen platform elders, met een verslag van het Chinees restaurant toen als leerlingen gingen gaan eten,  schreef ik al een toekomstgerichte herinnering aan dit actuele platform met het bericht van vandaag. Er zijn op dit moment nog geen nieuwe kunstwerken voor publiceren noch afgewerkt om als bijlage aan een nieuw bericht te hechten. Als je tegenwoordig, toch zeker tijdens de week voor het publiceren van dit bericht, de media volgt zijn er documentaire's en verslagen van kunst objecten. Een soort serie, op de openbare omroep canvas,  er zijn vanaf allerlei zichtwegen (perspectieven en visie's) diverse interpretatiemogelijkheden van kunst. Dat zijn nieuwe beelden dewelke het bericht niet noodzakelijkerwijs rechtstreeks beïnvloeden, doch de denkwijze erbij vernieuwen. 2 maand geleden kon dit bericht nog niet voorspeld worden, met beïnvloedingssferen vanaf eigen idee (na het voorgaand bericht kan je als kunstmaker de keuze maken om tijd en aandacht aan het maken van een nieuw bericht te geven) en alsnog een volgend bericht te garanderen waarvan de termijn van het eigen kunstwerk maken en vervolgens werken als publicatie langer duurt dan de tijdstip tussen dit en vorig bericht. Tot slot, als alerte lezer van de blog merkte je dat dit geen 6 keer langer kan duren omdat je wist van een ouder bericht waarin beloofd of gegarandeerd wordt minstens 1 keer per jaar het de moeite is van de blog opnieuw te lezen. Daarnaast de beïnvloedingssferen van buitenaf zoals eerder omschreven. 
Ja, volgend jaar gaan er meer foto's zijn.

Diverse ornamenten willekeurig

Reeks van internet:

Als tijdelijk vermaak, Voor uw ideeën of inspiratie kunst.

Reeks van fototoestel (2011 a 2014): 

Krokusvakantie

Mists